გაერომ საქართველოს ოკუპირებული რეგიონებიდან დევნილების საკუთარ საცხოვრებლებში დაბრუნების უფლების შესახებ რეზოლუცია მიიღო, წელს დოკუმენტს მზარდი მხარდაჭერა აქვს, შეცვლილია სომხეთის, არგენტინის და სამხრეთ აფრიკის პოზიციები. შიდა განხილვის თემა გახდა ჩინეთის პოზიცია, რომელთანაც საქართველომ სულ ცოტა ხნის წინ სტრატეგიული პარტნიორობა გააფორმა და რომელმაც მხარდაჭერისგან თავი შეიკავა.

აშშ-ს კონგრესზე „ჰელსინკის კომისიის" ფარგლებში საქართველოს თემაზე ჩატარებულ მოსმენას, თბილისში დიდი გამოხმაურება მოჰყვა - „ქართულმა ოცნებამ" სხდომაზე საქართველოდან ე.წ. მოწმის სახით მიწვეულებს „ორჯონიკიძეები" და მათ გამოსვლას „ჩვეულებრივი ღალატი" უწოდა. ოპოზიცია კი აცხადებს, რომ კონგრესში მეგობრების მხრიდან „ძალიან ზუსტი შეფასება" მოისმინეს, საქართველოში მიმდინარე მოვლენებზე.

რატომ ითხოვს ასე დაჟინებით ენმ-ის დამფუძნებელი და მესამე პრეზიდენტი მიხეილ სააკაშვილმა ოპოზიციის საერთო საარჩევნო სიის შექმნა, როდესაც ოპოზიციური პარტიების უმრავლესობისთვის ეს მიუღებელია? ანალიტიკოსთა შეფასებით, ექსპრეზიდენტის მთავარი მიზანია ენმ-სათვის მთავარი ოპოზიციური ძალის სტატუსის შენარჩუნება, რაც ამავდროულად ენმ-ის მონაწილეობის გარეშე რაიმე სხვა, მეტნაკლებად ძლიერი ოპოზიციური გართიანების შექმნის არდაშვებასაც გულისხმობს.

რამდენად შესრულებადია პრეზიდენტ სალომე ზურაბიშვილის ინიციატივით შექმნილ და უკვე ხელმოწერილ „ქართულ ქარტიაში" ჩამოთვლილი პირობები და რამდენად საკმარისია ის, რომ პრეზიდენტი ზურაბიშვილი თავად გააკონტროლებს ამის შესრულებას? ანალიტიკოსთა ნაწილი ფიქრობს, რომ შესაძლოა ქარტიის ზოგიერთი დებულება მომავალში მის ხელმომწერთა შორის აზრთა სხვადასხვაობის მიზეზი გახდეს. გარდა ამისა, დოკუმენტში შესაძლოა იყოს სხვა „ნაღმებიც", რაც მის ბოლომე შესრულებას ხელს შეუშლის.

„ოცნება" ე.წ. ლგბტ პროპაგანდის საწინააღმდეგოდ საკანონმდებლო ცვლილებათა პაკეტს აინიცირებს, რომელთა საყოველთაო განხილვა რეგიონებში ერთი თვე მიმდინარეობდა. ეს შეიძლება ქვეყანაში ახალი პოლიტიკური ვნებათაღელვის საფუძველი გახდეს. მითუმეტეს, რომ ამ პაკეტის გათვალისწინებულ ზოგიერთ ცვლილებას საზოგადოების მნიშნელოვანი ნაწილის მხრიდან უკვე მოჰყვა მკვეთრად უარყოფითი შეფასებები. რისთვის სჭირდება ეს ყველაფერი ხელისუფლებას?

„უცხოური გავლენის გამჭვირვალობის შესახებ" კანონი ძალაშია - დოკუმენტს პარლამენტის თვამჯდომარის შალვა პაპუაშვილის ხელმოწერა უკვე აქვს და 3 ივნისიდან 60 დღის შემდეგ, დადგება დაფინანსების მიმღები ორგანიზაციების დარეგისტრირების ვალდებულება, რა დროსაც მათ 2023 წელს მიღებული შემოსავლები უნდა დაადეკლარირონ. მანამდე არასამთავრობო ორგანიზაციებმა განაცხადეს, რომ ისინი კანონს არ დაემორჩილებიან, რის საპასუხოდაც პაპუაშვილი ამბობს, რომ „ყველამ იცის, რა შედეგები მოჰყვება, თუ არ იქნება დეკლარირება".

ხელისუფლება და ოპოზიცია ოქტომბრის არჩევნებისთვის აქტიურად ემაზდება, „ქართულმა ოცნებამ" რეგიონებში შეხვედრა დაასრულა, ოპოზიცია კი ფიქრობს რა კონფიგურაციით წარსდგეს არჩევნებზე, რომელიც, როგორც თავად პოლიტიკოსები ამბობენ, ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი კვანძი იქნება ქართული დემოკრატიის განვითარებისა და დასავლურ ინსტიტუტებში ინტეგრაციის თვალსაზრისით.

ოპოზიციური პარტიების ლიდერები დილიდან ათონელის რეზიდენციაში მივიდნენ - პოლიტიკური პარტიების წარმომადგენლები უერთდებიან პრეზიდენტის "ქართულ ქარტიას" და ხელს აწერენ დოკუმენტს. 

მომავალ კვირაში ვეროპარლამენტის არჩევნები გაიმართება, რომლის შედეგებიდან გამომდინარეც, შესაძლოა, ევროკავშირის ხელმძღვანელ სტრუქტურებში გარკვეული საკადრო ცვლილებები მოხდეს. რამდენად შეიძლება აისახოს ეს პროცესი საქართველოზე, მის ევროპულ პერსპექტივასა და ზოგადად, საქართველო-ევროკავშრის ურთიერთობებზე? 

კანონი „უცხოური გავლენის გამჭირველობის შესახებ“, რომელიც ბოლო ორი თვეა მასშტაბური საპროტესტო გამოსვლებისა და პოლიტიკური ვნებათაღელვის მიზეზი გახდა, სავარაუდოდ, უკვე მომავალ კვირაში ამოქმედდება. როგორ და რა ფორმით აპირებს ხელისუფლება კანონის მოწინააღმდეგეები აიძულოს ამ კანონის მოთხოვნებს დაემორჩილონ და რა პროცესები შეიძლება დაიწყოს ქვეყანაში ამ კანონის ძალაში შესვლით?

ორშაბათს საბოლოოდ გახდება ცნობილი, თუ ვინ აწერს ხელს პრეზიდენტ სალომე ზურაბიშვილის „ქართულ ქარტიას". ოპოზიციური პარტიების უმრავლესობა მზადაა ამ დოკუმენტს შეუერთდეს, თუმცა, ანალიტიკოსების აზრით, ქარტია გარკვეულ კითხვებს იწვევს და მასში ბევრი რამ დასაზუსტებელია. რა გავლენას მოახდენს პრეზიდენტის ეს წამოწყება ამომრჩეველთა განწყობასა და პოლიტიკურ პროცესებზე?

„გავლენების კანონის" მოწინააღმდეგეებისა და მომხრეებს შორის წარწერების საშუალებით დაპირისპირება გრძელდება, რაც, ერთი მხრივ, პოლარიზაციის გამძახილია, მეორე მხრივ კი მას კიდევ უფრო ამძაფრებს. სადამდე მიგვიყვანს ეს პროცესი და უფრო მძიმე კონფრონატაციაში ხომ არ გადაიზრდება? ამ საკითხზე ანალიტიკოსების აზრი ორად იყოფა. ერთი ნაწილი ვარაუდობს, რომ თუ ეს დროულად არ დასრულდა შესაძლოა, შეიძლება ფიზიკური შეხლა-შემოხლა მოხდეს. მეორე მხარე კი მიჩნევს, რომ ამ ეტაპზე ამის არანაირი საფუძველი არ არსებობს.