პარლამენტში „რუსული კანონის" განხილვის დაწყებამდე ვთხოვე მის მოწინააღმდეგეებს, პროტესტი მხოლოდ კანონით განსაზღრულ ფარგლებში გამოეხატათ და პოლიციელების გარდა, პარლამენტის შენობასაც გაფრთხილებოდნენ (გასულ წელს 50-მდე მინა ჩაიმსხვრა).

თბილისის ცენტრში შექმნილმა მორიგმა „რევოლუციურმა სიტუაციამ“ საქართველოს „ახალი ისტორიის დაწერის“ 35 წლის წინ განხორციელებული მცდელობა გამახსენა. მართალია, კომუნისტების მმართველობის პირობებში ქართველებს „მაშასადამე ევროპელობაზე“ პრეტენზია არ გვქონდა, მაგრამ მაშინაც განსაკუთრებით ახალგაზრდობა აქტიურობდა, რომელსაც „ერთიან, ძლიერ, დამოუკიდებელ და თავისუფალ საქართველოში“ უნდოდა ცხოვრება... ამასთან, პარლამენტის შენობის წინ გამართული საპროტესტო აქციების მონაწილეებს, ქართველი პოლიციელების ცრემლსადენი გაზისა და წყლის ჭავლის კი არა, რუსი სამხედროების ალესილი ნიჩბებისა და ავტომატებისაც კი იმდენად არ ეშინოდათ, რომ კათალიკოს-პატრიარქის მოწოდებაზეც კი არ დაიშალნენ.

აპელაცია სამართლებრივი ტერმინია და იგი სათავეს ანტიკური ეპოქიდან იღებს, რომელსაც შესაძლოა ასეთი სახელით არ იცნობდნენ, მაგრამ რადგან უძველეს დროიდან დაწყებული ყველა მონარქი სასამართლო ხელისუფლების სათავეში იდგა. ამიტომ იერარქიული დონეების სასამართლო გადაწყვეტილებით უკმაყოფილო ადამიანები მას მიმართავდნენ სამართლიანობის დადგენისათვის. თავის მხრივ, ყველა მეფე თავს საკუთარი სამართლით იწონებდა, რაც იმას ნიშნავდა, რომ მეფეს, როგორც უმაღლეს მსაჯულს, უნდა დაედგინა საბოლოო სამართალი და შესაბამისად უნდა მიეღო მის მიერ განხილულ საქმეზე სასამართლოს სამართლიანი და საბოლოო გადაწყვეტილება. 

პოლიტიკოსი - სანამ მაგიდაზე მუშტს დაარტყავდეს - უნდა დარწმუნდეს, რომ მაგიდაზე ლურსმნები არაა დარჭობილი. უინსტონ ჩერჩილი

ფაქტია, როდესაც „არასამთავრობოებისა" და „რეიტინგული" (პარტიული) ტელევიზიების წარმომადგენლები ხალხს „რუსული კანონის" წინააღმდეგ მორიგი შეკრებისკენ მოუწოდებენ, თან კითხულობენ, რა გავლენა უნდა მოახდინონ ჩვენზე უცხოელებმა ან ფულადი დახმარების გაწევისას სხვა რა ინტერესები უნდა ამოძრავებდეთ ქველმოქმედების გარდაო?

კონსტიტუციის თანახმად, საქართველო ევროინტეგრაციაზე ორიენტირებული სამართლებრივი სახელმწიფოა, რაც სამართლიანი არჩევნების შედეგად ფორმირებული რეალურად დამოუკიდებელი საკანონმდებლო ორგანოს გარეშე მხოლოდ ფიქციაა. ამასთან, ევროპულ კავშირში გასაწევრიანებლად არა მარტო სამართლიანი საპარლამენტო არჩევნები გვაქვს ჩასატარებელი, არამედ პოლარიზებული პოლიტიკოსებისა და საზოგადოების სამართლებრივი სახელმწიფოს მშენებლობის საერთო მიზნის მისაღწევად გაერთიანებაც არის აუცილებელი.

საერთო სესიების სასამართლოებში მუშაობს 163 მოსამართლე, რომლებიც აირჩევიან ასევე რვა წლიანი ვადით. საერთო სესიის სასამართლოების იურისდიქცია მოიცავს მცირე თანხების სარჩელებს სამოქალაქო საქმეების, საოჯახო საქმეების, ასევე შტატის ზოგიერთ საგრაფოში, სადაც შექმნილი არ არის სხვა დამოუკიდებელი სასამართლო, ქონების სამემკვიდრეო საქმეების და არასრულწლოვანთა საქმეების განხილვებს. 

უმაღლესი სასამართლო სააპელაციო წესით განიხილავს საჩივრებს რაიონული, საანდერძო და სამემკვიდრეო, ასევე მუნიციპალური სასამართლოების გადაწყვეტილებებზე და განაჩენებზე. იმ შემთხვევაში, თუ საჩივარი შეტანილია რაიონული სასამართლოს გადაწყვეტილებებზე და განაჩენებზე, მაშინ აპელანტი მხარე უნდა მოელოდეს განმეორებითი სასამართლო პროცედურების დაწყებას, იმ შემთხვევის გარდა, როცა სხვა პროცედურა დადგენილია შტატის სტატუსური სამართლით.

სააპელაციო სასამართლოები განიხილავენ სისხლისა და სამოქალაქო საქმეებს და მათი გადაწყვეტილებები საბოლოოა და არ საჩივრდება გარდა იმ გამონაკლისებისა, რომლის სამართლებრივ საშუალებას იძლევა უმაღლესი სასამართლოს კომპეტენციები. საქმეთა განხილვის პროცედურები ერთნაირია უმაღლეს და სააპელაციო სასამართლოებში.

მას შემდეგ, რაც ცნობილი გახდა, რომ მეცნიერებათა აკადემიის ეროვნულ პრობლემათა შემსწავლელი საბჭოს განცხადება „ვარდების რევოლუციის" შემდეგ სახელმწიფო დროშის ცვლილებასთან დაკავშირებით („ხუთჯვრიანი დროშა არაქართულია და კანონდარღვევით არის მიღებულიო!", 27.05.2019) ხელისუფლებამ რეაგირების გარეშე დატოვა, საქართველოს პატრიარქს, წმინდა სინოდის წევრებს, პარლამენტის თავმჯდომარეს, პრემიერ-მინისტრს, პრეზიდენტს, თსუ-სა და საპარტიარქოს უნივერსიტეტის პროფესორებს, მედიასაშუალებებს, აგრეთვე პოლიტიკური პარტიების ლიდერებს მივმართე და პოზიციის საჯაროდ დაფიქსირება ვთხოვე (არსი გაზეთ „რეზონანსში" გამოქვეყნდა, 12.02.2024).

აშშ-ის სასამართლო სისტემა მსოფლიოში ერთ ერთ რთულ და საინტერესო სახელმწიფო ინსტიტუტების ერთიანობას წარმოადგენს. ეს სისტემა ერთმანეთთან აკავშირებს ხელისუფლების სასამართლო და ადმინისტრაციულ ორგანოებს მართლმსაჯულების განხორციელებისას. 

მოსამართლე - სამ წელზე ნაკლები სასჯელების მქონე დანაშაულების საქმეებს პირველი ინსტანციის წესით განიხილავენ პრეტორული სასამართლოები (დაახლოებით 1000 ერთეული). 1988 წლის რეფორმის შემდეგ, ტრიბუნალები ორი პროფესიონალი მოსამართლისა და ორი ექსპერტის (ქალი და კაცი) შემადგენლობით განიხილავენ იმ არასრულწლოვან პირთა ბრალდების საქმეებს, რომლებიც 18 წლის ასაკს არ არიან მიღწეული.