მისასალმებელია, საზოგადოებრივი ტრანსპორტის პრიორიტეტულად მიჩნევაც და ფეხით მოსიარულეებზე ზრუნვაც, მაგრამ თუ რეალურად ვაპირებთ ევროინტეგრაციას, გზებზე სამართალდარღვევათა პრევენციისთვის გამიზნული ღონისძიებები მხოლოდ კანონის შესაბამისად და გონივრულად უნდა განვახორციელოთ. არადა, ფაქტია დამოუკიდებლობის აღდგენის შემდგომ განვლილი მესამედი საუკუნის განმავლობაში გზის სავალი ნაწილი, ტროტუარები, ბოდიურები, შუქნიშნები, საგზაო მონიშვნა და საგზაო ნიშნები დედაქალაქშიც კი ვერ შევუსაბამეთ „ევროსტანდარტებს", ხოლო ბიუჯეტის შევსებას, კანონმორჩილი მძღოლების „საგზაო მახეებში" გაბმით ვცდილობთ, რის გამოც, ევროკავშირში კი არა, შეიძლება, ევრაზიულშიც აღარავინ გაგვიკაროს.

ვინაიდან ფეხბურთელების მორიგი გამარჯვებით გამოწვეული ემოციებიც მინელდა და მატჩის შემდგომი ინციდენტის გამომწვევი, აშკარად კურიოზული მიზეზიც გაირკვა, თავი ვალდებულად ჩავთვალე საზოგადოების ყურადღება, იმ „დეტალზე" მივაპყრო, რომელიც არა მარტო გულშემატკივარში უნდა იწვევდეს პროტესტს. მით უმეტეს, საქმე არა ყურით მოსმენილს, არამედ თვალით ნანახს ეხება.

თუ 36 წლის წინ ქართველები „ბოროტების იმპერიიდან“ თავის დაღწევის სურვილმა გაგვაერთიანა, დღეს ერთმანეთთან დაპირისპირებულები, ფაქტობრივად, მხოლოდ „გეოპოლიტიკური ორიენტაციის“ გამო ვავლებთ „წითელი ხაზს“ 9 აპრილს დაღუპულთა მემორიალის გარშემო, ვინაიდან ვეღარ გავრკვეულვართ „ევროპაში ვბრუნდებით“ თუ „საბჭოთა კავშირში“... 

რამდენიმე დღის წინ საქართველოს საფეხბურთო ნაკრებმა ერევანში გამარჯვებით გაგვახარა. იმედი მაქვს, გულშემატკივრებმა შენიშნეს, რომ მასპინძლებს მაისურებზე ბურთისა და ეროვნული სიმბოლოს (არარატის მთის) გარდა, მშობლიურ ენაზეც ჰქონდათ რამდენიმე ასო დატანილი. არადა, ჩვენი ფეხბურთელების საიდენტიფიკაციო ნიშანს, ძნელია, რაიმე გონივრული ახსნა მოუძებნო...

მას შემდეგ, რაც თბილისის საქალაქო სასამართლოში ახალი შენობის მაკეტის პრეზენტაცია გაიმართა (16.06.2020), ვცდილობ არა მარტო იუსტიციის უმაღლესი საბჭოსა და საერთო სასამართლოების დეპარტამენტის, არამედ ქვეყნის მესვეურებსაც ავუხსნა, რომ ამის გაკეთება მორიგი შეცდომა იქნება. ცხადია, შესანიშნავია, დედაქალაქში ახალი აეროპორტისა და თანამედროვე სტადიონის აშენება, მაგრამ იმაშიც ღრმად ვარ დარწმუნებული, რომ, თუ რეალურად ვაპირებთ ევროინტეგრაციას, სასამართლოებიც (საქალაქო და სააპელაციო) შესაფერის შენობებში უნდა განვათავსოთ!

ვინაიდან აშშ-ის პრეზიდენტად დონალდ ტრამპი ამერიკელ ოლიგარქთა გავლენიანი ჯგუფის მხარდაჭერით გამწესდა, მოსალოდნელი იყო, რომ მისი განცხადებები მხოლოდ დეკლარაციებად არ დარჩებოდა. თუმცა, რასაც ინაუგურაციიდან განვლილი ერთი თვის განმავლობაში ვუყურებ, ცნობილი ამერიკული ფილმის, „შეშლილი, შეშლილი, შეშლილი მსოფლიოს“, გაგრძელება მგონია... 

სოციალური მედიის მიმოხილვისას[1] შემთხვევით გადავაწყდი რუკას, რომელზეც ასახულია ის ქვეყნები, სადაც მშპ-ის ნომინალი ერთ სულ მოსახლეზე[2] აღემატება პოლონეთის მშპ-ს, 1990 და 2018 წლებში. სხვაობა მართლაც გამაოგნებელი იყო. მაშინ, როცა 35 წლის წინ ასეთი ქვეყნები საკმაოდ ბევრი იყო არამარტო ევროპაში, არამედ სამხრეთ ამერიკაში, აზიასა და აფრიკაში, დროთა განმავლობაში მათი რიცხვი საგრძნობლად შემცირდა. 2018 წელს რუკაზე სამხრეთ ამერიკისა და აფრიკის არცერთი ქვეყანა აღარ იყო მონიშნული.

პირწიგნაკზე რომელიღაც საინფორმაციო ბლოგმა ჩვენი გიორგი კეკელიძის მიერ გავვრცელებული ახალი ამბავი გვამცნო: "დღეს, შინდისის 17 გმირის სახელობის ბიბლიოთეკის გათბობა-კონდიცირების მოწყობაში ბუდუ ზივზივაძის ოჯახი დაგვეხმარა"-ო. მშვენიერი ახალი ამბავია. ჩემი გულითადი მადლობა ბუდუს და მის ოჯახს! ბუდუ, მაგგარრი ადამიანი ხარ!... მადლობა, აგრეთვე, გიორგი კეკელიძეს.

დღეიდან აშშ-ის ახალი პრეზიდენტი უფლებამოსილების განხორციელებას შეუდგება. თუ გავითვალისწინებთ, რომ უმდიდრესი ქვეყნის პირველ პირად დონალდ ტრამპი ამერიკელ ოლიგარქთა (მულტიმილიარდელების გავლენიანი ჯგუფის) მხარდაჭერით გამწესდა, მისი განცხადებები მხოლოდ დეკლარაციებად არ დარჩება. არადა, ჯერ კიდევ ინაუგურაციამდე გაამხილა, არა მარტო გრენლანდიისა და პანამის, არამედ კანადის, ფაქტობრივად, მიერთების განზრახვა, რისთვისაც ეკონომიკურ და სამხედრო „სპეცოპერაციების“ გამოიყენებას არ მოერიოდება... 

გასული წლის ბოლოს მეცნიერებათა ეროვნული აკადემიის გადაწყვეტილებით გამოიცა 287-გვერდიანი წიგნი „დროშა სამეფო", რომელშიც სათანადო მტკიცებულებებზე დაყრდნობით დადასტურებულია, რომ დღევანდელი ხუთჯვრიანი სახელმწიფო დროშა „ვარდების რევოლუციამდე" არასდროს ყოფილა საქართველოსთან იდენტიფიცირებული.

ინაუგურაციიდან მეორე დღესვე ბატონ მიხეილ ყაველაშვილს საქართველოს პრეზიდენტად გამწესება მივულოცე. ათონელის რეზიდენციის კანცელარიაში შეტანილ განცხადებაში (N1/16057, 13:47) შევახსენე, რომ კონსტიტუციის თანახმად, ფიცის დადების მომენტიდან ბრძანდება სახელმწიფოს მეთაური და თავდაცვის ძალების უმაღლესი მთავარსარდალი, აგრეთვე ქვეყნის ერთიანობისა და ეროვნული დამოუკიდებლობის გარანტი. ამასთან, უზენაესი კანონითვე აქვს მინიჭებული უფლებამოსილებები, რაც საშუალებას აძლევს, ეფექტურად მოაგვაროს საშინაო პრობლემებიც და ხელი შეუწყოს ევროინტეგრაციის დამაბრკოლებელი პოლარიზაციის დასრულებასაც.