არასამთავრობო ორგანიზაციის „ყოფილი პოლიტპატიმრები ადამიანის უფლებებისთვის” თავმჯდომარე, ნანა კაკაბაძე მიმდინარე პოლიტიკურ მოვლენებს და მასთან დაკავშირებულ გამოთქმულ მოსაზრებებს ეხმიანება და აღნიშნავს, რომ დღევანდელი პოლიტიკური სიტუაციის მიხედვით ჩინეთი და რუსეთი აშშ-თვის საშიში მტრები თუ არა, სერიოზული კონკურენტები არიან. 6 წლის პაუზის შემდეგ ჩინეთის პრეზიდენტის მიერ აშშ-ში განხორციელებული დღევანდელი ვიზიტიც და ბაიდენის მასთან შეხვედრაც იმისკენ არის მიმართული, რომ ამერიკამ არ დაუშვას ამ ორი გიგანტი კონკურენტის კოალიცია აშშ-ს წინააღმდეგ.

კაკაბაძის თქმით, ამ მოცემულობაში საქართველოს რამდენიმე მიზანი აქვს და ერთ-ერთია, - „რომელი ქვეყნის პოზიციაც უფრო წაადგება იმ კონკრეტულ მომენტში საქართველოს ტერიტორიული მთლიანობის აღდგენის, ეკონომიკური გაძლიერების და ხალხის ცხოვრების დონის გაუმჯობესების საკითხს, სწორედ ის პოზიცია დაიკავოს”.

„რა გვინდა ჩვენ და რა უნდათ ჩვენგან

აშშ-ს ახალი ელჩი რობინ დანიგანი აცხადებს: „როცა ვამბობ, რომ პატივს ვცემთ საქართველოს სუვერენიტეტსა და ტერიტორიულ მთლიანობას, ამასვე ვგულისხმობთ- ნამდვილად პატივს ვცემთ საქართველოს სუვერენიტეტს... სტრატეგიულ პარტნიორობას რაც შეეხება, მხოლოდ შევნიშნავ, რომ იმ შეთანხმებაში საქართველო ცალსახად აღიარებს ჩინეთის სუვერენიტეტს, მაგრამ ჩვენ ვერ ვხედავთ მსგავს მიდგომას ჩინეთისგან საქართველოს მიმართ. ამასთან, ეს არის ქვეყანა, რომელიც სულ უფრო უახლოვდება რუსეთს. რუსეთს კი ოკუპირებული აქვს საქართველოს ტერიტორიის ნაწილი. მგონია, რომ ცოტათი არასასურველი ვითარებაა".

ამრიგად, ელჩმა პირდაპირ მიგვანიშნა, რომ ჩინეთთან საქართველოს სტრატეგიული პარტნიორობა ამერიკას არასასურველად მიაჩნია, რადგან, ჯერ ერთი, ჩინეთს ცალსახად არ უღიარებია საქართველოს ტერიტორიული მთლიანობა და მეორეც, ჩინეთი სულ უფრო უახლოვდებაო საქართველოს ოკუპანტ რუსეთს. რასაკვირველია, ელჩის ეს სიტყვები ჩინეთთან დაახლოებისას თითქოს საქართველოს ინტერესების დაზიანების საფრთხეზე მინიშნება იყო, მაგრამ უდავოა, რომ ამით ელჩი ამბობდა, ჩინეთთან საქართველოს დაახლოება ამერიკის ინტერესებს ეწინააღმდეგებაო. ამაში გასაკვირიც არაფერია, რადგან ელჩი ამერიკას წარმოადგენს და არასაქართველოს და ბუნებრივია, ის ვალდებულიც არის, რომ აშშ-ს ინტერესები დაიცვას.

დღევანდელი პოლიტიკური სიტუაციის მიხედვით ჩინეთი და რუსეთი აშშ-თვის საშიში მტრები თუ არა, სერიოზული კონკურენტები არიან. 6 წლის პაუზის შემდეგ ჩინეთის პრეზიდენტის მიერ აშშ-ში განხორციელებული დღევანდელი ვიზიტიც და ბაიდენის მასთან შეხვედრაც იმისკენ არის მიმართული, რომ ამერიკამ არ დაუშვას ამ ორი გიგანტი კონკურენტის კოალიცია აშშ-ს წინააღმდეგ, თუმცა, ეს ძნელი მისაღწევია, რადგან ამერიკისგან ერთი კონკურენტი უკრაინის, ხოლო მეორე ტაივანის გადაყლაპვაზე შეგუებას მოითხოვს. რომელიმეზე დათანხმება კი ამერიკის მსოფლიო ჰეგემონობას დაასამარებს.

გიგანტთა ასეთ დაპირისპირებაში ყველა ქვეყანა თავის გადარჩენის გზებს ან სარგებელს ეძებს და საქართველოც არ უნდა იყოს გამონაკლისი. მაგალითად, თუ ჩინეთის პოზიცია დღეს ბუნდოვანია საქართველოს სუვერენიტეტის და ტერიტორიული მთლიანობის აღიარების საკითხში, ჩინეთთან ურთიერთობის კარი კი არ უნდა ჩავკეტოთ, უნდა ვეცადოთ, რომ ხვალ ეს აღიარება მკაფიოდ წარმოთქვას ჩინეთმა. პარალელურად უნდა შევინარჩუნოთ სტრატეგიული პარტნიორობა და ეკონომიკური სიკეთეები, რომელიც ამ ურთიერთობას ორივე მხარისთვის მოაქვს.

რაც შეეხება იმას, რომ ჩინეთი რუსეთს უახლოვდება, როგორც ამას ქალბატონი ელჩი აცხადებს, იმის ნაცვლად, რომ რუსეთის პარალელურად კიდევ ერთი გიგანტი მტრად მოვიკიდოთ და ჩვენი ტერიტორიის დანაწევრების აღიარებისკენ ვუბიძგოთ, პირიქით, უნდა ვეცადოთ, რომ ჩინეთის ზეგავლენა რუსეთზე ჩვენი ტერიტორიული მთლიანობის აღდგენის მიმართულებითაც გამოვიყენოთ. ეს არის პოლიტიკა და დიპლომატია, თორემ პოპულისტურმა პოლიტიკამ და რუსული „ჟანგიანი ტანკების“ წინააღმდეგ ჰაერში მუშტების ქნევამ რა შედეგიც მოგვიტანა, სახეზეა.

ერთი სიტყვით, საქართველოს აქვს რამდენიმე მიზანი: გიგანტთა ბრძოლაში არ გაიჭყლიტოს, ამ ბრძოლაში ჩართული გიგანტების ინტერესები საკუთარი ქვეყნის ინტერესებისთვის გამოიყენოს და რომელი ქვეყნის პოზიციაც უფრო წაადგება იმ კონკრეტულ მომენტში საქართველოს ტერიტორიული მთლიანობის აღდგენის, ეკონომიკური გაძლიერების და ხალხის ცხოვრების დონის გაუმჯობესების საკითხს, სწორედ ის პოზიცია დაიკავოს.

რაც შეეხება ამ ქვეყნების მაღალჩინოსანთა განცხადებებს, ისინი მშვიდად უნდა მივიღოთ, რადგან სულ უნდა გვახსოვდეს, რომ ისინი არა საქართველოს, არამედ საკუთარი ქვეყნების ინტერესებს ემსახურებიან. აშშ-ს ელჩის განცხადებამდე ცოტა ხნით ადრე რუსეთის საგარეო საქმეთა მინისტრმაც განაცხადა, რომ ჩვენი განდევნა უნდათ სამხრეთ კავკასიიდან, მაგრამ ვერ მოესწრებიანო. ჩინეთსაც, რასაკვირველია, თავისი ინტერესები აქვს ამ რეგიონში.

მოკლედ, უნდა გავითვალისწინოთ, ვის რა უნდა ჩვენგან, მაგრამ მთავარია სხვებს გავათვალისწინებინოთ, თუ რა გვინდა ჩვენ და არ დავუშვათ ისეთი შეცდომები, როგორც სულ ცოტა ხნის წინ ეს მოუვიდა თითქოსდა დიპლომატიაში გამოცდილ სალომე ზურაბიშვილს, როდესაც გმირთა-გმირად წარმოიდგინა თავი და მერე ახსნა-განმარტებები და ბოდიშების მოხდა მოუწია.

მართალია, ისიც უნდა გავითვალისწინოთ, რომ დღევანდელ მსოფლიოში აბსოლუტურად დამოუკიდებელი და სუვერენული ქვეყანა არ არსებობს, ყველა ქვეყანას უხდება სხვისი ინტერესების მეტ-ნაკლებად გათვალისწინება, მაგრამ ამის მიუხედავად, არც ერთი ქვეყნის წარმომადგენელს არ უნდა მივცეთ ზემოდან ყურებისა და მეფისნაცვალივით მოქცევის საშუალება“, - წერს ნანა კაკაბაძე.