ოპოზიციონერები ამჯერად უკვე „რეჟიმის მშვიდობიან დამხობას" (უკეთეს შემთხვევაში, მორიგ „ფერად რევოლუციას", ხოლო უარესში „მაიდანს") გეგმავენ. ამდენად, თავი ვალდებულად ჩავთვალე, საზოგადობისთვის შემეხსენებინა, რომ ევროპულ სამართლებრივ სივრცეში „აჯანყების (რევოლუციის, დამხობის) უფლება" არ არსებობს და ეს „ნოვაცია" გარე ძალების ინტერესებში მოქმედი ჩვენი „ტელეპოლიტიკოსების" ე.წ. რევოლუციური თვითშემოქმედების ნაყოფია (ლენინიც აღიარებდა, „რევოლუცია - კანონით შეუზღუდავი ძალაუფლებააო!"), რომლის პრაქტიკაში განხორციელება ქართულ სახელმწიფოებრიობას შეუქმნის საფრთხეს.

საქართველოში ურბანული დატვირთვით გამორჩეული თბილისისა და ბათუმისათვის სატრანსპორტო პრობლემები უკვე წლებია მწვავე გამოწვევად იქცა. ავტომობილების მზარდი რაოდენობა, ინტენსიური (და ხშირად ქაოტური) მშენებლობები, დაუგეგმავი ურბანული ზრდა - ყოველივე ეს ქალაქების მიწისზედა ტრანსპორტით გადაადგილებას სულ უფრო გაუსაძლისს ხდის.

3 თვის წინ მედია და ოპოზიცია ჩემი საკანონმდებლო წინადადებით დაინტერესდა. თან „ქართული ოცნების“ ოფისშია დაწერილიო“... 20 გვერდიანი წინადადებიდან, ფაქტობრივად, მხოლოდ ერთი აბზაცი იქნა ნახსნები, თუმცა, ვინაიდან სრული ტექსტი პარლამენტის ვებგვერდზე იყო გამოქვეყნებული, დაინტერესებულებისთვის ცხადი უნდა ყოფილიყო, რომ მხოლოდ სისხლის სამართლის საქმეთა განხილვისას ვითხოვდი სხდომათა დარბაზებში ფოტო-ვიდეო გადაღების, ისიც ბრალდებულების ინტერესებში, აკრძალვას...

ამჯერად ახალგაზდა ფეხბურთელებმა გვასახელეს. პოლონელებთან გამარჯვების შემდეგ, არც ფრანგებს დაუდეს ტოლი და, ოდნავ იღბალიც რომ წაშველებოდათ, მეორე მატჩშიც მოგებას თუ არა, ფრეს მაინც იმსახურებდნენ. შესაბამისად, სპორტსმენების მიმართ მადლობის მეტი არაფერი მეთქმის, მაგრამ ფეხბურთის ფედერაციის მესვეურების მიმართ მაქვს გარკვეული პრეტენზიები. მისასალმებელია, რომ შავი ფერის ლოგოზე უარი თქვეს, მაგრამ გულშემატკივრების ინფორმირებაზეც ხომ უნდა ეზრუნათ, რომ ქომაგების ნაწილი სლოვაკეთში ძველი ფორმით არ ჩასულიყო.

წლებია 9 მაისს სოციალურ ქსელში ვწერდი მეორე მსოფლიო ომში უგზო-უკვლოდ დაკარგულ ბაბუაზე - კაცზე, რომლის არც საფლავი ვიცით და არც დაღუპვის ადგილი არ იყო ცნობილი. ვიხსენებდით იმ რწმენით, როგორც ბოროტების - ფაშიზმის წინააღმდეგ მებრძოლი ერთი რიგითი ჯარისკაცი.

მისასალმებელია, საზოგადოებრივი ტრანსპორტის პრიორიტეტულად მიჩნევაც და ფეხით მოსიარულეებზე ზრუნვაც, მაგრამ თუ რეალურად ვაპირებთ ევროინტეგრაციას, გზებზე სამართალდარღვევათა პრევენციისთვის გამიზნული ღონისძიებები მხოლოდ კანონის შესაბამისად და გონივრულად უნდა განვახორციელოთ. არადა, ფაქტია დამოუკიდებლობის აღდგენის შემდგომ განვლილი მესამედი საუკუნის განმავლობაში გზის სავალი ნაწილი, ტროტუარები, ბოდიურები, შუქნიშნები, საგზაო მონიშვნა და საგზაო ნიშნები დედაქალაქშიც კი ვერ შევუსაბამეთ „ევროსტანდარტებს", ხოლო ბიუჯეტის შევსებას, კანონმორჩილი მძღოლების „საგზაო მახეებში" გაბმით ვცდილობთ, რის გამოც, ევროკავშირში კი არა, შეიძლება, ევრაზიულშიც აღარავინ გაგვიკაროს.

ვინაიდან ფეხბურთელების მორიგი გამარჯვებით გამოწვეული ემოციებიც მინელდა და მატჩის შემდგომი ინციდენტის გამომწვევი, აშკარად კურიოზული მიზეზიც გაირკვა, თავი ვალდებულად ჩავთვალე საზოგადოების ყურადღება, იმ „დეტალზე" მივაპყრო, რომელიც არა მარტო გულშემატკივარში უნდა იწვევდეს პროტესტს. მით უმეტეს, საქმე არა ყურით მოსმენილს, არამედ თვალით ნანახს ეხება.