ნოემბერი ფოთოლცვენისა და რევოლუციების თვეა. ამჯერადაც საპარლამენტო არჩევნების შედეგებით უკმაყოფილო მოქალაქეები საპროტესტო აქციებს მართავენ. საფრანგეთის ბურჟუაზიული რევოლუციაც სწორედ ხმის მიცემის უსამართლო პროცედურის გამო დაიწყო, თუმცა, ისიც რეალობაა, რომ რესპუბლიკის გამოცხადებას, ფაქტობრივად, მონარქიის აღდგენა მოჰყვა.

33 წელიწადია, დაბნეულია ჩვენი ხალხი, ვერ გაურკვევია, რა გვემართება ამ ნიჭიერ ერს (საქართველოში ნიჭიერებაზე არ დავობენ). ამ მიმართულებით ღრმა სჯა-ბაასი არ ყოფილა და სისტემაშიც არავის მოუყვანია ეს საკითხი.

ძალიან მინდა, საქართველო ევროპული ტიპის სამართლებრივი სახელმწიფო გახდეს, მაგრამ თუ მესამედი საუკუნის განმავლობაში სამართლიანი არჩევნების ჩატარება ვერ ვისწავლეთ, ტერიტორიის მორიგი ნაწილის დაკარგვას და ევროკავშირის წევრობას ვინ ჩივის, მეშინია, სახელმწიფო არ ჩამოგვეშალოს...

საქართველოში ფეხბურთი ისედაც პოლიტიკის რანგში იყო აყვანილი, ხოლო ნაკრების წარმატებამ ის კიდევ უფრო პოპულარული გახადა. მართალია, ისევე როგორც პოლიტიკაში, ფეხბურთშიც შედეგი მნიშვნელოვანწილად დაფინანსებაზეა დამოკიდებული, მაგრამ საბედნიეროდ ჯერჯერობით ისეთივე ადვილად პროგნოზირებადი არ არის, როგორც საპრეზიდენტო ან საპარლამენტო არჩევნები. ამის გამო ყველაზე პოპულარულ სანახაობაში მონაწილე გრანდების პაექრობას ევროპისა თუ მსოფლიო ჩემპიონატებზე მილიარდზე მეტი გულშემატკივარი დისტანციურად ადევნებს თვალს, ხოლო ათეულ ათასობით იღბლიანი - ტრიბუნებიდან.

ვინაიდან მორიგი საპარლამენტო არჩევნები მოახლოვდა და ხუთჯვრიან დროშებთან ერთად ისევ 41-ით და ხუთიანით მონიშნული სააგიტაციო მასალები დომინირებენ (არადა 4+1=5), გადავწყვიტე, იმ ამომრჩევლებს, რომლებიც ჯერ არ ჩამოყალიბებულან პოლიტიკური სიმპატიების თაობაზე, შეძლებისდაგვარად დავეხმარო გადაწყვეტილების მიღებაში. ცხადია, სამოქალაქო ვალდებულების მოსახდელად საარჩევნო უბანში მეც აუცილებლად გამოვცხადდები და იმ საარჩევნო სუბიექტის ნომერს გავაფერადებ, რომელიც საჯაროდ დასმულ კითხვებზე გონივრულ პასუხებს გამცემს...

25 ოქტომბერს ყაზახები აღნიშნავენ თავის მთავარ ნაციონალურ დღესასწაულს - რესპუბლიკის დღეს. ამ დღეს 1990 წელს უმაღლესმა საბჭომ მიიღო დეკლარაცია ყაზახეთის სახელმწიფო სუვერენიტეტის შესახებ, რაც გახდა პირველი ნაბიჯი ჩვენი ქვეყნის დამოუკიდებლობის გზაზე. ამიტომაც რესპუბლიკის დღე 25 ოქტომბერს უმნიშვნელოვანესი თარიღია და ასრულებს განსაკუთრებულ როლს ნაციონალური იდენტობისა და ხალხის სიამაყის განმტკიცებაში.

საპრეზიდენტო არჩევნების წინ ხუთ ყველაზე „გაპიარებულ“ კანდიდატს გაზეთ „რეზონანსის“ მეშვეობით სულ 5 კითხვა დავუსვი. მაინტერესებდა, ამომრჩეველთა ნდობის მოპოვების შემთხვევაში, რამდენად გონივრულად აპირებდნენ თუნდაც რამდენიმე საშინაო პრობლემის მოგვარებას. ვინაიდან პასუხი არავინ გამცა საარჩევნო ბიულეტენში ყველა გულმოდგინედ გადავხაზე, რამაც მისი ბათილად ცნობა გამოიწვია... არადა, ისეთ განვითარებულ ქვეყნებში, როგორებიც მაგ., შვედეთი, ბელგია, ფინეთი ან ესპანეთია არსებობს სპეციალური გრაფა და „ყველას წინააღმდეგ“ ხმის მიმცემები არჩევნებში მონაწილეებად ითვლებიან.

ტელეკომპანია „იმედის“ დაკვეთით ჩატარებული კვლევის თანახმად, „ქართულ ოცნებას“ ამორჩეველთა 59.5 % ემხრობა. მანამდე კი „კოალიცია ცვლილებისთვის“ მესვეურებმა ამცნეს საზოგადოებას, რომ თურმე ოპოზიციასაც ამორჩეველთა 60 %-მდე უჭერს მხარს და „მათ ხმებს აუცილებლად დაიცავენ!“.

„საქართველო, რომელიც არ გაუშვებს ხელიდან ისტორიულ შანსს; საქართველო, რომელიც ირჩევს ერთობასა და განვითარებას; საქართველო, რომელიც არ დააღალატებს წინაპრებს და მომავალ თაობებს; საქართველო, რომელიც ირჩევს ევროკავშირს და ნათელ მომავალს, იკრიბება 20 ოქტომბერს, მარშზე - საქართველო ირჩევს ევროკავშირს!“ - აცხადებენ მარშის მატყუარა ორგანიზატორები, სწორედ ისინი, რომლებმაც უღალატეს ერს და ყველაფერი გააკეთეს იმისათვის, რომ საქართველოს განუსაზღვრელი დროით დაეკარგა ევროინტეგრაციის პერსპექტივა.

მსოფლიოს განვითარებული ქვეყნის დიდი ქალაქების ხელმძღვანელობა უკვე მრავალი წელია განიხილავს, სწავლობს და პრაქტიკულ ნაბიჯებს დგამს საზოგადოებრივი ტრანსპორტის განვითარებისთვის. ჩვენს ქვეყანაში საზოგადოებრივი ტრანსპორტის განვითარებას და კერძო ავტომობილებით გადაადგილების შემცირებაზე ძალზე ცოტას ფიქრობენ და გზებზე საავტომობილო საცობების აღმოფხვრის ღონისძიებების არათუ გეგმა, არამედ კონცეფციაც კი არ არის შემუშავებული.

საქართველოს მოქალაქეებმა ჩვენი „ურყევი ნება სამართლებრივი სახელმწიფო დაგვემკვიდრებინა” კონსტიტუციის პრეამბულაში ავსახეთ, ხოლო სულ რამდენიმე წლის წინ უზენაეს კანონს გარდამავალი დებულებაც დავუმატეთ „ევროპის კავშირში სრული ინტეგრაციის უზრუნველსაყოფად“. ამდენად, თუ დამოუკიდებლობის აღდგენის შემდგომ განვლილი მესამედი საუკუნის განმავლობაში საგზაო ნიშნები და საგზაო მონიშვნა დედაქალაქშიც კი ვერ შევუსაბამეთ „ევროსტანდარტებს“, ევროკავშირს ვინ ჩივის, ევრაზიულშიც აღარავინ გაგვიკარებს...